Summie, voor de vrienden, staat echt niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Daarvoor is ie veel te nuchter en te bescheiden. Vansummeren wikt en weegt zijn woorden, denkt al pratend na en zoekt voortdurend naar de juiste formuleringen. Niks mis mee, het hoeven niet allemaal winnaars van het Leids cabaretfestival te zijn.
Vansummeren was een steengoed renner, getuige daarvan zijn de vele selecties die hij kon versieren voor de wereldkampioenschappen.
De lange uit Lommel kon in opdracht van verschillende kopmannen wel een tijdje blijven beuken aan kop van het peloton, hoofdschuddend, maar altijd met plezier.
Neen, een veelwinnaar was ie niet, integendeel. En als hij dan eens won, namen ze hem niet ernstig. Zoals in 2008 bij de ploegvoorstelling van het Lottoteam.
Een jaar eerder had hij de Ronde van Polen op zijn palmares geschreven.
Vansummeren geraakte daarmee zowaar in de geschiedenisboeken door als eerste Belg ooit een rittenkoers van de Protour te winnen. Die overwinning gaf hem een boost en daarom koesterde hij de hoop op te schuiven in de hiërarchie van de ploeg. IJdele hoop, bleek nadien. De aandacht ging immers naar Evans, McEwen, Van Avermaet, Hoste en Popovytsj en andere. De harde realiteit was, dat Vansummeren andermaal in de rol van helper werd geduwd.
Maar in 2011, toen in dienst van het Amerikaanse Garmin, sloeg hij de slag van zijn leven. Na een solo van 15 kilometer won hij Parijs-Roubaix, op een leegloper nota bene.
Direct na zijn overwinning en voor het oog van tientallen registrerende camera’s vroeg hij in de Vélodrome André Pétrieux zijn vriendin Jasmine Vangrieken ten huwelijk.
Jasmine, in haar jeugd een goede zwemster geweest, riep wa? ! en viel in zijn bezwete armen. De rest is geschiedenis.